سلام
یه وقتایی توی زندگی, آدمیزاد, دل کندن(به کسر لام) نداره
توی این سی سال زیاد پیش اومده این اتفاق
نتونستم دل بکنم, اما تونستم دور بشم ازش
نه اینکه بی خیال بشما,نه! سعی کردم نشون بدم که بی خیالم از نبودنش ...
نمیدونم این بده یا خوب!این که همه ش توی برزخ موندن و رفتنی ....
اینجا رو دوست داشتم(و هنوز هم) ...
اینقدر که هرکاری کردم اون دکمه حذف وبلاگ رو بزنم,نتونستم
دلم میخواد باشه اما این که دوباره برگردم و اینجا بنویسم رو فکر نکنم
بیشتر از نوشته ها,کامنتهای اینجا رو دوست داشتم
اینجا چکیده ی دوران متلاطم جوونی ه منه!
کامنتهاش,جواباش,پستهاش ....
هرکدومش یه قسمت از نامه ی اعماله,هر کدومش یه خاطره فراموش نشدنی, خاطره هایی که هم تلخن هم شیرینن!چندماهی هست فهمیدم زندگی یه ملقمه ای از سختیهاییه که وسطاش یه جاهایی شیرینی داره,نه به اون شیرینی میشه دل بست نه از سختیش میشه دق کرد!باید عبور کرد ....
زندگی تان لبریز از ارامش دوستایی که جوونیمون رو باهم سپری کردیم....
در پناه خدا باشید تا همیشه
